Afgelopen twee weekenden werden de eerste Junior World Cups van dit seizoen verreden in Italië.

Baselga di Piné

Het eerste weekend was het strijdtoneel het zonnige Baselga di Piné. Voor het eerst internationaal racen kan vrij onwennig zijn, zeker omdat je niet goed weet waar je staat ten opzichte van je tegenstanders. Mats en Ties lieten hier zich echter niet van de wijs door brengen en stonden beiden stevig hun mannetje. Zaterdag reden ze allebei de 1000 meter. Ties kwam heel erg dicht bij zijn persoonlijk record in de buurt en daarmee stelde hij de zesde plaats veilig. Een mooie top-10 notering in een sterk internationaal veld. Mats eindigde op dezelfde afstand als veertiende. Zondag stonden beide mannen aan de start van de kortste sprintafstand, de 500 meter. Met een sterke race eindigde Mats heel dicht bij het podium op plaats vier. Ties reed de twaalfde tijd. Voor Mats zat het weekend er toen op, maar voor Ties resteerde nog de 1500 meter. Net als op de 1000 meter van een dag eerder klokte hij de zesde tijd. Al met al een mooi weekend dat perspectief bood voor de World Cup die een weekend later in Collalbo verreden werd. 

Mats: ‘Zaterdag baalde ik van de 1000m. Ik kwam maar niet op snelheid en racen op hoogte viel me best wel zwaar. Op de 500 meter van zondag wilde ik me revancheren door podium te rijden. Dat lukte helaas niet, maar met een vierde plek scheelde het weinig . Daarnaast wist ik waar ik het heb laten liggen en waar ik het volgende weekend op moest letten om een strakke race neer te zetten.’

Ties: ‘Over het algemeen ben ik tevreden met het eerste wedstrijdweekend. Ik reed een goeie 1000m (6e) en een prima 500m (12e), waardoor ik vol vertrouwen de 1500 meter tegemoet zag. Die ging helaas niet helemaal zoals gehoopt. Ik wilde zó graag hard rijden dat ik vergat om goed te gaan schaatsen. Na de race baalde ik erg, maar ik was wel hartstikke gemotiveerd om het tijdens de tweede World Cup beter te doen.’

Collalbo

In tegenstelling tot de vele zon in Baselga di Piné, kregen de rijders een weekend later in Collalbo met sneeuw te maken. Dat zorgde ervoor dat ze zaterdag flexibel moesten zijn en zich aan moesten passen aan een tijdschema dat onverwacht kon uitlopen door de veel sneeuwval. Zondag waren de omstandigheden wel een stuk beter, wat gelijk te zien was aan de snelle tijden. Zowel Mats en Ties hadden best wat last van de sneeuw op de 1000 meter van zaterdag. Het eindresultaat was een zevende plaats voor Ties en een negentiende plek voor Mats. Voor Ties volgde er later op die dag nog de Mixed Gender Relay. Dat is een redelijk nieuw onderdeel, waarbij een man en een vrouw afwisselend één of twee rondes rijden en elkaar aflossen door middel van een duw. Ondanks dat het een onderdeel is wat Ties nog niet eerder had gedaan, reed hij samen met zijn teamgenoot Meike Veen overtuigend naar het goud.

Zondag was er zoals gezegd geen sprake van sneeuw en werden de races verreden onder een strakblauwe hemel. Voor Mats was dit reden genoeg om zijn zinnen volledig te zetten op een goede race en om te proberen ten opzichte van vorige weekend een plekje op te schuiven en dus op het podium te geraken. Dit lukte helaas niet en wederom eindigde hij op een vierde plaats. Ties had ook te maken met zware benen en eindigde op dezelfde afstand als dertiende. Op de afsluitende 1500 meter, waar Ties het voorgaande weekend nog zesde werd, speelde de vermoeidheid hem echt parten, met een twaalfde plek als resultaat.

Mats: ‘De omstandigheden waren dit weekend heel anders dan in Baselga di Piné. Het sneeuwde namelijk zo hard dat er na elke drie ritten een pauze werd ingelast om de baan sneeuwvrij te krijgen. Ik vond het moeilijk om onder deze omstandigheden maximaal te gaan en reed daarom ook een hele slechte 1000m. Zondag was het weer gelukkig opgeknapt en was de lucht strak blauw. Ik had mijn zinnen gezet op een podiumplaats. De vermoeidheid zorgde voor de trage opening maar de rit zelf was prima. Wederom een vierde plek, maar simpelweg niet genoeg voor een podium.’

Ties: ‘Na het eerste wedstrijdweekend in Baselga ging ik met veel vertrouwen naar het tweede wedstrijdweekend. Ik ging van start op de 500, 1000, 1500 en mixed gender relay. Zaterdag begon met de 1000m. Doordat er veel sneeuw viel gedurende de hele ochtend, was het zowel voor de rijders als de organisatie schakelen. De rit zelf ging niet heel goed, want door de wisselende omstandigheden was het erg lastig om technisch goed te gaan schaatsen. Aan het eind van de middag stond de mixed gender relay op het programma. Voor mij en mijn teamgenoot (Meike Veen) is dat een nieuwe discipline, Hierdoor vonden we het lastig om de medaille kansen in te schatten. Na een goeie rit mochten we de gouden medaille ophalen, hartstikke mooi! Op zondag reed ik nog de 500 en 1500m. De 500m ging niet heel goed, technisch liet ik gewoon veel liggen en ik voelde dat mijn benen aardig op waren na zaterdag. Op de 1500m was dit nog meer te merken, technisch was de rit veel beter dan de week ervoor, maar ik kon gewoon geen kracht meer achter mijn slagen zetten. Gestreden voor wat ik waard was, maar meer dan dit zat er helaas niet in.’

Al met al voor beide mannen twee leerzame weken waarin ze kennis hebben mogen maken met racen op hoog niveau, hebben mogen ervaren hoe het is om twee weken op ‘reis’ te zijn voor een internationale wedstrijd en samen met de rest van teamNL als team hebben mogen presteren.